Waarom is er verwarring over doorverwijzen en doorverwijzing?
Veel mensen twijfelen bij het gebruik van de woorden 'doorverwijzen' en 'doorverwijzing'. Hoewel ze sterk op elkaar lijken, betekenen ze iets anders en worden ze in andere taalkundige contexten gebruikt. Deze verwarring leidt ertoe dat mensen regelmatig Googlen op de juiste vorm en betekenis. In dit artikel leggen we het verschil duidelijk uit, zodat jij het voortaan altijd goed gebruikt in zakelijke en persoonlijke communicatie.
Wat betekent doorverwijzen?
'Doorverwijzen' is een werkwoord. Het betekent dat iemand iemand anders naar een andere persoon, instantie of afdeling stuurt om verdere hulp of informatie te krijgen. In een zakelijke context komt dit vaak voor, bijvoorbeeld wanneer een klantenservicemedewerker een klant doorverwijst naar een specialist of afdeling met meer kennis over het onderwerp.
Voorbeelden van doorverwijzen
Een voorbeeld van juist gebruik is: "De huisarts heeft me doorverwezen naar een specialist." Hier zie je dat 'doorverwezen' de verleden tijd is van het werkwoord 'doorverwijzen'.
Wat betekent doorverwijzing?
'Doorverwijzing' is een zelfstandig naamwoord. Het beschrijft het resultaat of document van het doorverwijzingsproces. Bijvoorbeeld: een 'doorverwijzing' van een arts is een schriftelijke of digitale verklaring die de patiënt meeneemt naar de specialist. Het gaat hierbij dus om het object of de actie als abstract begrip.
Voorbeelden van doorverwijzing
Een voorbeeldzin: "Zonder doorverwijzing van mijn huisarts krijg ik geen vergoeding van de zorgverzekeraar." Hier wordt het zelfstandig naamwoord gebruikt om een formele stap in een proces mee aan te duiden.
Wanneer gebruik je welke vorm?
Of je 'doorverwijzen' of 'doorverwijzing' gebruikt, hangt dus af van de grammaticale context. Gebruik het werkwoord 'doorverwijzen' als je over de actie praat die iemand uitvoert. Bijvoorbeeld: "Hij zal je doorverwijzen naar de juiste persoon." Gebruik 'doorverwijzing' als je spreekt over het document of concept als zelfstandig naamwoord. Bijvoorbeeld: "De doorverwijzing lag al klaar op de balie."
Andere veelgemaakte fouten met werkwoorden en zelfstandige naamwoorden
Deze fout komt vaker voor in de Nederlandse taal. Denk aan verwarring zoals 'behandeling' en 'behandelen' of 'bespreking' en 'bespreken'. Een handig ezelsbruggetje is: eindigt het woord op '-ing'? Dan is de kans groot dat het een zelfstandig naamwoord is. Werkwoorden herken je meestal aan de infinitiefvormen zoals -en aan het einde.
Samenvattend
Twijfel je of je ‘doorverwijzen’ of ‘doorverwijzing’ moet gebruiken? Vraag jezelf dan af of je het hebt over een actie (werkwoord) of een resultaat/object (zelfstandig naamwoord). Door deze vuistregel toe te passen, voorkom je taalfouten en maak je een professionele indruk, zeker in zakelijke communicatie.
